MarBar

Welcome to Jordan

Vlak nadat de grote vluchtelingenstromen in Europa op gang komen (met alle paniek van dien, er is sprake dat Europa 1,5 miljoen vluchtelingen erbij krijgt), bezoeken wij Jordanië. In Jordanië zitten 2 miljoen Syrische vluchtelingen en 1 miljoen Irakese vluchtelingen…. Verder lezen →

Sri Lanka

Als het aan de Lonely Planet had gelegen hadden we onder het genot van een exclusieve thee-melange kortsluiting in ons hoofd gekregen bij de zonsondergang in Colombo. Maar ja, de helft van de Sri Lanka editie is dan ook geschreven… Verder lezen →

Ticket to the tropics

In het zuiden van India vinden ze die van het noorden maar een stel viespeuken. De mensen uit het noorden vinden die uit het zuiden ook maar raar: “We hebben meer overeenkomsten met Pakistanen dan met Indiërs uit het zuiden.”… Verder lezen →

De Ganges

Met de trein gaan we van Delhi naar Varanasi. We delen de coupé met een saai Spaans stel, een muis en een kakkerlak. Om het half uur wordt er aangeklopt, de ene keer voor thee, de andere keer voor tomato… Verder lezen →

Delhi

Onze verwachtingen voor Delhi zijn niet al te hoog. De Indiase hoofdstad heeft een slecht imago. Druk, overweldigend, in your face, opdringerig, heet, chaotisch. We krijgen het advies er zo snel mogelijk weer weg te gaan. Delhi is a shit… Verder lezen →

Jullay Ladakh

Ladakh is geen India. Het is Tibet zonder onderdrukking. Het heeft de bergen, dezelfde stroming van het Buddhisme, de bouwstijl en hun eigen versie van Tashi Deleg. Je zegt hier Jullay (uit te spreken als Touléh) voor hoi, doei, dankjewel… Verder lezen →

Punjab en Kashmir

We kiezen het kromme mannetje met grijze baard en tulband als onze porter en gaan richting douane kantoor. Die ligt niet vlakbij de Wagah border, dus moeten we even in een bus. In India zijn ze dol op papierwerk. Bij… Verder lezen →

Punjab in Pakistan

Islamabad zien we eigenlijk niet écht. De enorme Faisal moskee weer wel. Net als honderden andere mensen die daar komen recreëren. En voor veel van die mensen zijn wij de grootste attractie. Maar we hebben iemand bij ons die voorkomt… Verder lezen →

De Karakoram Highway in Pakistan

Bij het tickethok stappen we de taxi uit. De Pakistanen die in de rij staan duwen het hek opzij. Omlopen mogen we niet. De rij is uiterst gemoedelijk en Finbar maakt gelijk een nieuwe vriend. Mohammed komt uit Karachi en… Verder lezen →

De Karakoram Highway in China

Na de Friendship Highway, de Transfăgărășan Highway, de Iceland Ringroad, de A1 en de Pamir Highway rijden we nu op één van die andere epische (#epic) snelwegen, namelijk de Karakoram Highway. Het eerste deel is nogal saai. Kashgar uit, de… Verder lezen →

Xinjiang

Oost-Turkestan of West-China; de grootste provincie van China is autonome regio Xinjiang, wat weer nieuwe grens betekent. Voordat Stalin de vijf Sovjet Stans (wat nogal lukraak lijkt) van grenzen voorzag, heette het gebied wat we nu kennen als Centraal Azië… Verder lezen →

De trein naar Turpan

Vanuit Astana gaat maar één keer per week een trein naar Urumqi. En dat met 4 wagonnetjes. De meeste passagiers zijn op weg naar hun vakantiebestemming in eigen land. Kazakhstan heeft een aantal meren in het oosten. En ja, in… Verder lezen →

Kazakhstan

De grens tussen Kyrgyzstan en Kazakhstan is druk. Heel erg druk. Het uitstempelen gaat snel, maar dan begint het lange wachten. We staan zo’n 2 uur in een zweterige rij, waar sommige vrouwen hun geduld aardig verliezen. Met andere woorden:… Verder lezen →

De Indiase ambassade in Bishkek

Tussen al het natuurgeweld door hangen we ook nog wat rond in de hoofdstad Bishkek. Vooral om een visum voor India te regelen en goede koffie te drinken. Verder is er vrij weinig te zien. Ondanks allerlei berichten kan het… Verder lezen →

Issyk-Köl

“Balykchy, Balykchy”, roept de taxi-chauffeur. Het klinkt als “Balletje, balletje.” Via die stad gaan we naar de noordkust van het grote Issyk-Köl. Niet in een verantwoord yurt-kamp, maar in dé badplaats van het meer. Er komen daar vooral Russen en… Verder lezen →

Song-Köl

Vanuit de bruisende hoofdstad Bishkek gaan we naar Kochkor. Volgens de Lonely Planet de bakermat van het Community Based toerisme, want naast de bekende CBT zijn er meerdere tenten die homestays, paarden, gidsen en yurts op een verantwoorde manier kunnen… Verder lezen →

Arslanbob

Osh is de tweede stad van Kyrgyzstan en staat vooral bekend om de grootste bazaar van Centraal Azië. Daarnaast is er nog een één of andere heilige berg waar we niet op klimmen. Osh is als tussenstation een prima plek,… Verder lezen →

De Pamir Highway naar Osh

De dag begint vroeg in Langar, want we lopen via de petrogliefen naar naastgelegen dorp Zong. De gids rent de steile berg op en wij buffelen er maar wat achteraan (we vermoeden dat z’n Engels bar slecht is en geen… Verder lezen →

De M41

We hebben een hoofdstad, maar nog geen naam. Iemand een lumineuze ingeving? Laten we naar de marktdag noemen. Dushanbe betekent dus maandag en op die dag was er altijd een bazaar. De stad is eigenlijk niet zoveel, maar door al… Verder lezen →

Haft-Kul

We vouwen ons uit de kleine auto en zien dat we als eerste bij de grens zijn. De reputatie klopt, het gaat allemaal vrij rap. Er hoeft geen geld nageteld te worden vandaag, alleen een formulier en het tonen van… Verder lezen →

De zijderoute in Oezbekistan

Van de Oezbeekse plaatsen op de zijderoute spreken Bukhara en Samarkand misschien wel het meest tot de verbeelding. Ook in de hoofdstad schijnen de karavanen geweest te zijn. Wij volgen deze route net als meer Europeanen ook vanuit Khiva. En… Verder lezen →

Duiding in Khorezm

Turkmenistan kom je niet zomaar uit; er zijn iets van 6 checkpoints. De eerste is al bij het hek, daarna lopen we een kilometer en worden we bij de slagboom weer gecontroleerd. “Oeh mensen”, zie je ze denken in de… Verder lezen →

Turkmenbashi

Nadat de Kaspische zee een paar dagen ons huis is geweest komen we weer aan land in Turkmenbashi. De 3 andere passagiers (Turkmeense studenten; in Baku is namelijk een uitstekende olie & gas universiteit) zijn bij de douane al druk… Verder lezen →

De Karabach

Zondag 31 mei is de dag van gaat-ie of gaat-ie niet? Vanaf 9:00 schijnt de kassa bereikbaar te zijn. We vragen de receptionist van ons guesthouse te bellen – geen gehoor, tien minuten later weer – niks, weer een kwartier… Verder lezen →

De trein naar Baku

Nergens op station Tbilisi staat aangegeven vanaf welk perron de trein naar Baku (of Baki) vertrekt. We moeten de omroepberichten afwachten van de ticket-mevrouw. Die zijn in prachtig Georgisch en dus niet te verstaan, maar er is altijd wel een… Verder lezen →

Georgië

Tbilisi staat bekend om de oude stad. Die is inderdaad oud, aardig vervallen hier en daar, maar de stad zit boordevol charme. We klimmen een berg op richting het kasteel en na 2 bakken cappuccino en een kopje chocoladesaus bovenaan… Verder lezen →

Onderweg naar Batumi

Een hele blogpost over een reis van twee dagen en een dagje badplaats? Ja dat kan. De reis was niet alleen lang, maar ook mooi en waar kun je daarvan je beter bijkomen dan aan een strand? Die reis begint… Verder lezen →

Kapadokya

Bergen in vaalroze tinten, grillig gevormde rotsen en mysterieuze grotwoningen. Het sprookjeslandschap met fairy chimneys is echt en heet Cappadocië. De hub voor het gebied is Göreme en vanuit daar vertrekken elke dag groepen mensen op de rode, groene of… Verder lezen →

De oude en de nieuwe hoofdstad

Merhaba! We zijn ineens weer tussen de hordes toeristen in een wereldstad met meer inwoners dan ons kleine landje. Vanuit het raam van ons appartement zien we de rij voor de Galata toren dagelijks aanzwellen. Vorig jaar (voor èn na… Verder lezen →

Het westen van Oekraïne

Je kunt met de trein in 5 uur van Kiev naar Lviv, maar het kan ook in 8,5 uur in de chillmodus. Mét hele blije provodnitsa. Ze wordt nog blijer van de typisch Nederlandse ansichtkaart (tulpen èn molentje) die ze… Verder lezen →

« Oudere berichten

© 2024 MarBar — Ondersteund door WordPress

Thema door Anders NorenOmhoog ↑