Bij het verlaten van de aankomsthal op Padang worden we gelijk omringd door een stuk of 10 taxichauffeurs. “ATM” roepen we, en de meest fanatieke chauffeur loopt mee. Wat een verademing na het strak georganiseerde Singapore.

Bij het hostel zit een Amerikaan die zich voordoet als Canadees. En dat met een zwaar zuiderlijk accent. Hij is dronken en heeft wilde plannen voor Boner Planet.

Op zoek naar een bar belanden we in een Indonesische Karaoke tent. Met locals die volop aan het zingen zijn. En dansen. We moeten meedoen. Dus dansen we met de kerels daar, het personeel en de hoeren. Met duimen omhoog onder je oksel geklemd en een beetje heen en weer wiegen. Want zo hoort het in Indonesië.

Padang is niet een hele bijzondere stad (het heeft in 2009 nog een aardbeving gehad en dat is nog steeds te zien), maar heeft wel één hele belangrijke attractie; Makan Padang. Rijst en een heleboel bakjes heerlijk voer (met de lokale topper Daging Rendang). Juist ja, een rijsttafel. Wat je niet eet, reken je ook niet af.

We lopen langs een sportveld en voor we het weten staan we te poseren met Polisi en een heleboel kinderen. Ze willen ook allemaal weten waar we vandaan komen. Belanda. Dat kennen ze wel.

Vanuit Padang laten we ons naar Danau (meer) Maninjau rijden. Bij ons in doet busje een uiterst vage hippie. Ik moet van hem Durian (de stinkvrucht) proberen, anders heb je volgens hem niet geleefd.
Uiteraard doen we er langer over en dat trekt de hippie niet. Hij gaat helemaal los tegen de chauffeur.

We moeten eerst door wat rijstvelden lopen om bij ons hutje aan het meer te komen. Er werken twee blije mannetjes. Een ervan, Harris, wil Nederlands leren. Wij leren een heleboel Indonesische woorden van hem; oom, tante, pispot, handdoek, asbak, doorsmeer, kantoor, notaris en ga zo maar even door. Helemaal Blanda Goreng. Dat is er dus nog over van al die jaren kolonisatie. Sama sama.

’s Avonds blijkt de Amerikaan er ook te zitten, hij begint weer met praten en houdt niet op. Hij vertelt dat de hippie een Fruitarian is. Een andere Amerikaan zit al 2,5 week aan het meer en lult vaag mee. Ze maken plannen om in Paraguay rijk te worden.

In het meer kun je trouwens ook zwemmen.