Islamabad zien we eigenlijk niet écht. De enorme Faisal moskee weer wel. Net als honderden andere mensen die daar komen recreëren. En voor veel van die mensen zijn wij de grootste attractie. Maar we hebben iemand bij ons die voorkomt… Verder lezen →
Bij het tickethok stappen we de taxi uit. De Pakistanen die in de rij staan duwen het hek opzij. Omlopen mogen we niet. De rij is uiterst gemoedelijk en Finbar maakt gelijk een nieuwe vriend. Mohammed komt uit Karachi en… Verder lezen →
Na de Friendship Highway, de Transfăgărășan Highway, de Iceland Ringroad, de A1 en de Pamir Highway rijden we nu op één van die andere epische (#epic) snelwegen, namelijk de Karakoram Highway. Het eerste deel is nogal saai. Kashgar uit, de… Verder lezen →
Oost-Turkestan of West-China; de grootste provincie van China is autonome regio Xinjiang, wat weer nieuwe grens betekent. Voordat Stalin de vijf Sovjet Stans (wat nogal lukraak lijkt) van grenzen voorzag, heette het gebied wat we nu kennen als Centraal Azië… Verder lezen →
Vanuit Astana gaat maar één keer per week een trein naar Urumqi. En dat met 4 wagonnetjes. De meeste passagiers zijn op weg naar hun vakantiebestemming in eigen land. Kazakhstan heeft een aantal meren in het oosten. En ja, in… Verder lezen →
De grens tussen Kyrgyzstan en Kazakhstan is druk. Heel erg druk. Het uitstempelen gaat snel, maar dan begint het lange wachten. We staan zo’n 2 uur in een zweterige rij, waar sommige vrouwen hun geduld aardig verliezen. Met andere woorden:… Verder lezen →
Tussen al het natuurgeweld door hangen we ook nog wat rond in de hoofdstad Bishkek. Vooral om een visum voor India te regelen en goede koffie te drinken. Verder is er vrij weinig te zien. Ondanks allerlei berichten kan het… Verder lezen →
“Balykchy, Balykchy”, roept de taxi-chauffeur. Het klinkt als “Balletje, balletje.” Via die stad gaan we naar de noordkust van het grote Issyk-Köl. Niet in een verantwoord yurt-kamp, maar in dé badplaats van het meer. Er komen daar vooral Russen en… Verder lezen →
Vanuit de bruisende hoofdstad Bishkek gaan we naar Kochkor. Volgens de Lonely Planet de bakermat van het Community Based toerisme, want naast de bekende CBT zijn er meerdere tenten die homestays, paarden, gidsen en yurts op een verantwoorde manier kunnen… Verder lezen →
Osh is de tweede stad van Kyrgyzstan en staat vooral bekend om de grootste bazaar van Centraal Azië. Daarnaast is er nog een één of andere heilige berg waar we niet op klimmen. Osh is als tussenstation een prima plek,… Verder lezen →
De dag begint vroeg in Langar, want we lopen via de petrogliefen naar naastgelegen dorp Zong. De gids rent de steile berg op en wij buffelen er maar wat achteraan (we vermoeden dat z’n Engels bar slecht is en geen… Verder lezen →
We hebben een hoofdstad, maar nog geen naam. Iemand een lumineuze ingeving? Laten we naar de marktdag noemen. Dushanbe betekent dus maandag en op die dag was er altijd een bazaar. De stad is eigenlijk niet zoveel, maar door al… Verder lezen →
We vouwen ons uit de kleine auto en zien dat we als eerste bij de grens zijn. De reputatie klopt, het gaat allemaal vrij rap. Er hoeft geen geld nageteld te worden vandaag, alleen een formulier en het tonen van… Verder lezen →
Van de Oezbeekse plaatsen op de zijderoute spreken Bukhara en Samarkand misschien wel het meest tot de verbeelding. Ook in de hoofdstad schijnen de karavanen geweest te zijn. Wij volgen deze route net als meer Europeanen ook vanuit Khiva. En… Verder lezen →
Turkmenistan kom je niet zomaar uit; er zijn iets van 6 checkpoints. De eerste is al bij het hek, daarna lopen we een kilometer en worden we bij de slagboom weer gecontroleerd. “Oeh mensen”, zie je ze denken in de… Verder lezen →
Nadat de Kaspische zee een paar dagen ons huis is geweest komen we weer aan land in Turkmenbashi. De 3 andere passagiers (Turkmeense studenten; in Baku is namelijk een uitstekende olie & gas universiteit) zijn bij de douane al druk… Verder lezen →
De eerste dag van het nieuwe jaar (het is nu 1393) beginnen we in een oud paleis. We zijn zo ongeveer de enige westerlingen tussen alle vakantievierende Iraniërs en dat is te merken. Eenmaal binnen word ik door een meisje… Verder lezen →
Na het enerverende diner bij de familie Amiri ontvluchten we Yazd. Niet omdat het daar schreeuwend druk is of omdat we omver gelopen worden door hordes bejaarde toeristen. Nee, omdat buiten Yazd heel veel te zien is. Meer dan woestijnzand… Verder lezen →
Aref en zijn familie wonen in een buitenwijk van Yazd. Een heel net huis met megagrote tv en plastic over de eettafel. Moeder, zusje, broertje en Aref heten ons welkom. Vader is er niet, die werkt in het zuiden van… Verder lezen →
De taxi hort en stoot, we komen amper een paar meter vooruit. Auto’s om ons heen pruttelen, brommertjes proberen het doolhof van de chaos door te komen. Een ambulance komt eraan. Auto’s gaan opzij. Even later zien we een brommerrijder… Verder lezen →
© 2024 MarBar — Ondersteund door WordPress
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑
Recente reacties