Weer eens wat anders; wagon 9 van de 362 is volgepropt met toeristen. Wel zijn er nog 2 verdwaalde Chinezen een een Mongoolse oma.

Oma vindt het maar niks dat ze opgescheept zit met al die vreemdelingen. Ze schuifelt dikwijls met een zuur gezicht door de gang. Ook de provodnitsa (conductrice/trein hostess) is van een ander kaliber. Het type Oost-Duitse discuswerpster. Of juffrouw Bulstronk uit Mathilda. Stiekem kan ze toch lachen, als je onhandig Russisch tegen haar praat. Niet geheel toevallig delen we de coupé met die andere Nederlanders. Dat werd dus wodka, Fokke & Sukke kwartet en Yahtzee. En goed wat lompheid. Het mocht weer even. Slimmeriken (lees: goed voorbereide reizigers) stappen uit bij Ulan Ude en nemen daar de bus. Dat schijnt zo’n 11 te schelen. Of je gaat voor de volledige Trans-Mongolië ervaring en blijft in de trein zitten. Bij de Russische grens is de wachttijd 5 uur. De Nikita-ervaring krijgen we er gratis bij. In die 5 uur worden in de voorste wagon geboeide doch lachende gevangenen ingeladen. Die wagon werd uiteindelijk afgerangeerd, net als de rest. Wagon 9 gaat alleen met locomotief naar de Mongoolse grens. Daar is het wachten 2,5 uur. Ergens een paar uur later wordt een minibus volgepropt met alle toeristen die in het UB Guesthouse verblijven.