Onze verwachtingen voor Delhi zijn niet al te hoog. De Indiase hoofdstad heeft een slecht imago. Druk, overweldigend, in your face, opdringerig, heet, chaotisch. We krijgen het advies er zo snel mogelijk weer weg te gaan.

Delhi is a shit hole

Eigenlijk kan het alleen maar meevallen. Bij het binnenrijden van van de stad zien we tussen het drukke verkeer dorpen opdoemen onder viaducten. Mini-slums. Ook vluchtheuvels zijn populair onder de straatmensen merken we later. Elke avond slapen hordes mensen vlak naast het voorbijrazende verkeer. En dus ook middenin de uitlaatgassen.

We moeten even wachten tot we in kunnen checken in ons hostel, maar we vermaken ons in de nabij gelegen bioscoop. Zonder ondertiteling is het verhaal (waargebeurd!) van ‘Mountainman’ prima te begrijpen. Ter vermaak wordt het tenenkrommende acteerwerk afgewisseld met muziek en dans.

Delhi beginnen we bij het Rode Fort. Met een Lahore gate. Tegenover – jawel – Delhi gate in Lahore. We zijn de paparazzi inmiddels zo zat dat we niet meer poseren met Indiërs en ons gezicht afdekken als we merken dat we stiekem gekiekt worden. High-fives met kinderen doen we nog wel.

Tegenover het fort ligt een Hindustaanse tempel van een zekere goeroe. We mogen er helaas geen foto’s maken.
De goeroe is afgebeeld op posters. De man zit naakt in kleermakerszit. Of naakt in andere yoga-houdingen.
In de tempel staan en knielen mensen in opperste devotie. Na de tempel gaan we naar het bijbehorende Bird Hospital. Want de goeroe en zijn volgelingen helpen graag vogels. Bij binnenkomst blijkt het een lange gang met heel veel hokjes te zijn. Nog steeds op blote voeten lopen we nu op vogelpoep en andere resten. Ruim 85% van de patiënten bestaat uit duiven. Met veelal een gebroken vleugel. Of geeneens een vleugel meer. In hun kleine hokje hippen ze verdwaasd rond; want wat moeten ze straks buiten zonder vleugel. Een duif buiten z’n hok probeert rond te vliegen, maar het mislukt en botst overal tegenaan. Er hangt ook weer een beeltenis van de goeroe. Die staat in z’n blote lul bij de duivenhokken te glimmen van trots. Want wat doen ze toch nobel en nuttig werk bij het ziekenhuis.

Buiten het centrum ligt het enorme Swaminarayan tempelcomplex Akshardham. Ook hier zijn foto’s uit den boze.
Naast de megatempel versierd met ladingen goud waar de Russen nog jaloers op zijn liggen de attracties. En die moet je alledrie doen. Te beginnen met een audiovisuele tentoonstelling over het leven van Swaminarayan. Een alwetende verteller en bewegende poppen met stemmen. Vervolgens een fata morgana achtige boottour door de spirituele geschiedenis van India. Tenslotte een Imax film over de puberjaren van Swaminarayan.

Bhagwan Swaminarayan was een bijzondere jongen. Nadat-ie een paar wonderen had verricht in z’n geboortedorp is hij als elfjarige India in getrokken om yogi te worden. En dat op blote voeten, in een lendendoek met een kruikje en mediatie elleboogsteun (wat eruit ziet als een stok) als attributen. Hij heeft 4 jaar in de Himalaya rondgelopen en is vervolgens alle belangrijke spirituele plaatsen van India afgereisd. Overal ging hij onder een boom betweterig zitten te wezen en men lag aan zijn voeten.
Met andere woorden een wonderkind waar Mozart schril bij afsteekt. En overal ter wereld zijn er volgelingen van zijn leer (de BAPS) en zijn er tempels.

Maar we zijn nog niet klaar, ons bezoek sluiten we af met de water en lasershow. Die begint veelbelovend, maar verandert al snel in een moralistische vertoning met in de hoofdrol poppetjes met Teletubbie-stemmen.

(tekst gaat verder onder de foto)
Jantar Mantar

Ons favoriete restaurant in Delhi is één van een keten met wortels in het zuiden van India (Chennai), en over de grens te vinden is (ook in Amsterdam). Hier eet je een giga-Thali set waarbij het de grote uitdaging is om alle bakjes curry op te krijgen.

Ook in Delhi zitten Sikhs en we bezoeken 2 tempels. Gewoon om te zitten en naar het getrommel te luisteren. Nee, we zijn geen zweverige hippies geworden.
Het is een intrigerend fenomeen. De band met baarden en één van hen die met een soort plumeau aan het wapperen is. Ook zitten er goeroes in hokjes waar mensen voor knielen.

Na ook nog wat Islamitisch (15% van India is Moslim) en astronomisch erfgoed (de Jantar Mantar) verlaten we Delhi. En ja, het viel reuze mee. Maar het is wel een shithole.

Voor wie toch heel nieuwsgierig is naar die Akshardham tempel: