Vanuit de bruisende hoofdstad Bishkek gaan we naar Kochkor. Volgens de Lonely Planet de bakermat van het Community Based toerisme, want naast de bekende CBT zijn er meerdere tenten die homestays, paarden, gidsen en yurts op een verantwoorde manier kunnen regelen. Zo ook de pittige dame van Shepherds Life die de trek bijna door onze strot douwt. We gaan dan wel twee dagen op een paard. Twee dagen. Op een paard.

Onze gids is 17 jaar en komt uit Bishkek. Niet echt een plek waar je paarden verwacht, zo tussen het grauwe beton. Maar in de zomer klust-ie bij vanuit het huis van z’n oom en tante in Kyzart.
De paarden worden verdeeld; Finbar krijgt de lichtbruine, ik de donkerbruine. Al snel blijkt dat ik het luie paard heb.

We gaan via graslanden, heuvels en steppes langzaamaan omhoog.
Dit zijn de jailoos, de weides waar Kirgiezen in de zomer verblijven met hun vee. In een yurt. Die kennen we nog wel als ger uit Mongolië.

(tekst gaat verder onder de foto)

Akkers onderweg

We zijn niet de enige gasten in het yurtkamp. Naast een heel jong Frans stel komen ook twee Zwitsers aanwaaien. Te voet. Zij zijn de ultieme budgetreizigers, die amper €5 uitgeven pppd.

Een kudde schapen wordt opgejaagd door pa en zoon te paard. Pa heeft voor de gelegenheid een cowboyhoed opgedaan. Als je hem normaal ziet rondlopen (met kromgebogen houding in een vale joggingbroek) zou je niet zeggen dat er een cowboy in hem schuilt. Zoonlief (jaar of 8) doet al enorm z’n best met zweep en al. Één van de schapen wordt in de achterbak van een auto gedouwd. Morgen is het einde Ramadan; dus het feestmaal is geregeld.

Uiteraard drinken we Kymyz (gefermenteerde paardenmelk) in de yurt. Daar wordt door sommige toeristen heel spannend over gedaan. In vergelijking tot Bozo valt het reuze mee. De nasmaak heeft iets weg van rookkaas.

De tweede dag gaan we verder omhoog, de paarden zwoegen zich de steile berg op en vervolgens dalen we wat af richting het meer. Wij lunchen bij een yurt waar het zusje van onze gids verblijft. Uiteraard bij familie; wel weer een andere tante.
Na een potje voetbal gaan we naar het meer. Om te zwemmen.

Bij het yurtkamp aan Song-Köl ontmoeten we weer vakantievierende Belgen (net als in de homestay in Kochkor). De vluchten vanaf Zaventem zijn blijkbaar goedkoop.
Het yurtkamp is uiteraard van een grote familie. De vrouwen zijn de hele dag met eten bezig, terwijl opa met z’n kleindochter aan het pronken is. Ondertussen ligt er een schapenkop in een pan op het vuur te koken.

Onze gids gaat weer terug naar Kyzart met de paarden. Niet in 2 dagen, maar in 5 uur. Wij gaan terug naar Kochkor, op weg naar een ander meer.